به نقل از «خبرآنلاین»

پلتفرم‌های مارکت پِلیس برای خریداران کالاهای آنلاین چه سودی دارند؟

تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۶۶۵۳۰

اقتصاد آنلاین نوشت: در دنیای آنلاین اما با وجود مارکت‌ پِلیس‌ها همه چیز فرق می‌کند و این موضوع نه تنها شدنی است بلکه با مزیت‌های بیشتری در دسترس افراد قرار می‌گیرد. مارکت‌ پِلیس‌ (Marketplace) پلتفرمی است که فروشندگان کالاها و خدمات مختلف را گردهم جمع می‌کند تا با عرضه محصولات خود، آن‌ها را به فروش برسانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این‌جا دیگر خبری از تعطیلی نیست و فروشندگان و خریداران می‌توانند در ۲۴ساعت شبانه‌روز و هفت روز هفته به داد و ستد بپردازند.

کسب‌وکارهای کوچک و متوسط و همین‌طور فروشندگان کالاها و محصولات بدون نیاز به ایجاد فروشگاه‌های حضوری و پرداخت هزینه‌های هنگفت بازاریابی و تبلیغات می‌توانند به راحتی از امکانات مارکت‌ پِلیس‌ها استفاده کنند و محصول خود را بفروشند. از سوی دیگر خریداران و مصرف‌کنندگان نیز به دلیل دسترسی راحت و سریع به طیف گسترده‌ای از کالاها و خدمات متنوع و امکان مقایسه قیمت‌ها، خرید آنلاین متمایز و خاصی را تجربه می‌کنند.

این موضوع باعث شده تا سهم بازار پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ در جهان هر ساله رشد قابل توجه‌ای را تجربه کند. براساس آمارهای وبسایت Digital Commerce ۳۶۰ مجموع فروش کالا در ۱۰۰ مارکت‌ پلیس برتر جهان به بیش از ۳.۲۵ تریلیون دلار می‌رسد. برندهای مشهوری همچون آمازون، والمارت، eBay، AliExpress و... با پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ موفق خود هر ساله سهم عمده‌ای از این رقم را به خود اختصاص می‌دهند.

انواع مارکت‌ پِلیس‌

مارکت‌ پِلیس‌ها را براساس مخاطبان و مصرف‌کنندگان هدف خود به سه دسته B۲B، B۲C و C۲C تقسیم می‌کنند. در بازارهای B۲B (Business-to-Business) خرید و فروش بین دو کسب‌وکار رخ می‌دهد و خریدها به همین دلیل حجم بالایی دارد. در نوع دوم یا B۲C (Business-to-Customer) کسب‌وکارها، کالای خود را بدون هیچ‌گونه واسطه‌ای و به کمک پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ به مشتریان و مصرف‌کنندگان می‌فروشند. پلتفرم‌هایی همچون آمازون و AliExpress در این دسته قرار می‌گیرند. در بخش C۲C (customer-to-customer) اما این مشتریان و مصرف‌کنندگان هستند که به خرید و فروش کالا می‌پردازند. پلتفرم‌هایی همچون Etsy و Airbnb در جهان از این نوع هستند. در بین مارکت‌ پِلیس‌های‌ ایرانی نیز می‌توان پیندو را در این بخش مثال زد.

مارکت‌ پِلیس‌ چه مزیت‌هایی برای خریداران و کسب‌وکارها دارد؟

تجارت آنلاین طی سال‌های اخیر مزیت‌های گسترده‌ای را برای خریداران و کسب‌وکارها فراهم کرده است. از به وجود آمدن امکان خرید راحت و سریع در هر زمان و مکان برای مصرف‌کنندگان گرفته تا کاهش هزینه‌های مالی فروش کالا برای کسب‌وکارها؛ بخشی از مزایای بزرگ این نوع از تجارت به شمار می‌رود.

مارکت‌ پِلیس‌ها اما به این بخش مزیت‌های زیادی را اضافه کرده‌اند که مهم‌ترین آنها عبارتند از :

ارائه کالا با قیمت اقتصادی

کسب‌وکارهایی که در پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ فعالیت می‌کنند در مقایسه با کسب‌وکارهای آفلاین یا حضوری، هزینه‌های کمتری را برای فروش کالا متحمل می‌شوند و می‌توانند آنها را با قیمتی اقتصادی و مقرون‌به‌صرفه‌تر به خریداران عرضه کنند. از طرفی حضور فروشندگان و کسب‌وکارهای متعدد در مارکت پلیس‌ها، بازار رقابتی شدیدی را ایجاد می‌کند که در آن هر فروشنده‌ای به دنبال کسب بیشترین میزان فروش است.

تنوع کالاها و خدمات

مارکت‌ پِلیس‌هایی که خود را به یک حوزه یا کالایی خاص محدود نکرده‌اند دارای تنوع کالای بالایی هستند و به همین خاطر کاربران پلتفرم‌هایی همچون دیجی‌کالا و پیندو می‌توانند در این بازارهای آنلاین، طیف گسترده‌ای از محصولات، خدمات و صنایع را مشاهده و خریداری کنند. از کالاهای دیجیتال گرفته تا محصولات صنایع دستی و بومی و حتی خدمات متنوع آموزشی و... در این پلتفرم‌ها خرید و فروش می‌شود.

مقایسه قیمت و محصول

یکی از جذابیت‌های حضور در بازارها، تنوع بسیار زیاد کالاها و دیدن انواع و اقسام محصولات با قیمت‌های مختلف است. در مارکت‌ پِلیس‌ بزرگ نیز معمولا این امکان برای کاربران وجود دارد که بتوانند یک کالا را از چندین فروشنده مشاهده کنند و از بین قیمت‌های ارائه شده، بهترین گزینه را انتخاب کنند.
مثلا در پلتفرم پیندو، به همراه آگهی، بخشی با عنوان «آگهی‌های این کالا» به نمایش در می‌آید که سایر فروشندگان این محصول خاص را با قیمت‌ تعیین شده معرفی می‌کند. علاوه بر این در پلتفرم پیندو، خریداران به کمک بخشی با عنوان « کالای مرتبط در دیجی‌کالا» می‌توانند قیمت هر کالایی را در پلتفرم مشابه ببینند و مقایسه کنند.

کاهش هزینه‌های راه‌اندازی کسب‌وکار

راه انداختن یک فروشگاه یا کسب‌وکار به سادگی ممکن نیست و با توجه به اوضاع اقتصادی جامعه معمولا هزینه‌، وقت و انرژی زیادی می‌طلبد. مارکت‌ پِلیس‌ها این مزیت را در اختیار علاقه‌مندان می‌گذارند تا به راحتی کالای خود را در پلتفرم خود به فروش برسانند و بدون نیاز به هزینه‌های جانبی همچون خرید ساختمان یا بازاریابی و تبلیغات، از این راه به سود برسند.

برقراری عدالت اجتماعی

پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌، در برقراری عدالت اجتماعی در جوامع نیز نقش فعالی دارند. این پلتفرم‌ها فرصت یکسانی را برای همه کسب‌وکارها و فروشندگان ایجاد می‌کنند تا صرف‌نظر از استان، شهر یا روستای محل سکونت‌شان‌، به فروش محصولات تولیدی‌ خود بپردازند.
در این پلتفرم‌ها دیگر میزان توسعه‌یافتگی یا شلوغی شهرها و استان‌ها اهمیت زیادی ندارد و هر فروشنده‌ای با توجه به کیفیت و ارزش خرید کالای خود این شانس را دارد تا محصولات خود را بفروشد و برای خریدار ارسال کند.

معایب مارکت‌ پِلیس‌

تجارت آنلاین با وجود همه مزیت‌های خود اما خالی از اشکال هم نیست و همین موضوع چالش‌هایی را به وجود آورده که شاید در سال‌های آینده مانع از رشد ظرفیت‌های این بازارها شود.

عدم اعتماد

یکی از مشکلات اصلی خرید و فروش‌های آنلاین، به عدم اعتماد بین خریدار و فروشنده برای پرداخت مبلغ کالا برمی‌گردد. جایی که خریدار از ارسال کالا و سالم بودن آن و فروشنده نیز از پرداخت مبلغ پس از دریافت محصول؛ مطمئن و آسوده نیست. پیامدهای این چالش می‌تواند رشد و توسعه پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ را با مشکل مواجه کند و برای همین نیاز است تا راهکاری برای رفع آن طراحی شود.

پلتفرم پیندو یکی از مارکت‌ پِلیس‌های فعال در ایران است که با طراحی قابلیت «معامله امن» این مشکل را تا حدود بسیار زیادی حل کرده است. در این پلتفرم، مبلغ پرداخت شده خریدار در یک حساب امن نگه داشته می‌شود و تنها پس از اعلام دریافت کالا و رضایت خریدار به فروشنده منتقل می‌شود.

پرداخت کمیسیون

مارکت‌ پِلیس‌ها معمولا در ازای ارائه خدمات به فروشندگان و کسب‌وکارها، درصدی از مبلغ فروش را به عنوان کمیسیون، مالیات و هزینه فروش خود تصاحب می‌کنند. این موضوع می‌تواند به افزایش هزینه‌های کسب‌وکارها منجر شده و در نهایت باعث افزایش قیمت مصرف‌کننده شود.

اغلب فروشندگانی که تمایلی به پرداخت هزینه‌های این چنینی ندارند، خود را از مزیت‌های فروش آنلاین محروم می‌کنند یا به دنبال ایجاد یک فروشگاه آنلاین اختصاصی با هزینه‌های زیاد می‌روند. در حالی که پلتفرمی مانند پیندو تمامی مزایای فروش آنلاین را بدون دریافت هیچ‌گونه کمیسیون، پورسانت یا مالیاتی در اختیار کسب‌وکارها می‌گذارد. فروشندگان پیندو تنها هزینه ارسال کالا به خریدار را می‌پردازند و از هر گونه کمیسیونی معاف هستند.

بررسی دقیق کالا

لمس کالا و مشاهده مستقیم آن، از تجربیات خاص خرید حضوری است که در خریدهای آنلاین تکرار نمی‌شود. پلتفرم‌های مارکت‌ پِلیس‌ با ایجاد محتواهای متنی و ویدئویی تلاش می‌کنند تا حدودی این موضوع را پوشش داده و تجربه رضایت‌بخشی را ارائه دهند. مثلا کاربران پلتفرم پیندو از طریق لینک مشاهده کالا در دیجی کالا می‌توانند محتواهای مختلف ویدئویی و متنی را مشاهده کرده و همچنین از نظرات خریداران کالای مشابه مطلع شوند.

در نهایت مارکت‌ پِلیس‌ها فرصتی مناسب برای کسب‌وکارها، فروشندگان، خریداران و مصرف‌کنندگان است تا در یک زمین بازی منصفانه و مطمئن کالاهای مورد نظر خود را خرید و فروش کنند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1846922

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: پلتفرم های مارکت مصرف کنندگان کسب وکارها برای خریدار خرید و فروش پلتفرم ها فروش کالا پ لیس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۶۶۵۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فراز و فرود نوغانداری در گیلان /تجارت پر سودی که از رونق افتاد

ایسنا/گیلان گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود و پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد. در دوره‌های مختلف تاریخ، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود، با انقراض صفویه، نوغانداری افول می‌کند و از میانه دوره قاجار به سمت مدرن شدن می‌رود و تا دهه ۶۰ این روند ادامه داشت.

صدای چرخش دوک نخ ریسی با صدای «فاخته» درهم آمیخته و بانوی خانه، پیله‌های  ابریشم را از هم باز کرده و  با سرعت و مهارت، به نخ تبدیل می‌کند؛ از خاطراتش می‌گوید:« جوان که بودم، با تابیدن و فروش همین پیله‌ها برای خودم کلی درآمد داشتم. تازه ما پیله‌های نُخاله را می‌رشتیم، پیله‌های خوب را می‌فروختیم.

پدر من، چهار تل‌انبار نوغان ( سازه‌های مخصوصی که برای پرورش کرم ابرایشم استفاده می‌شد) داشت، نوغانداری زحمت داشت، ولی درآمدش هم خوب بود. یک تل‌انبار خرج یک عروسی را درمی‌آورد. تل انبار حداقل دو متر بالاتر از زمین ساخته می‌شد، با نردبان از تل‌انبار بالا می‌رفتیم و روزی سه بار گاهی چهار بار، به کرم‌ها برگ توت می‌دادیم. آن زمان برق نبود، شب تاریک، با فانوس می‌رفتیم بالای تل‌انبار تا برگ توت بگذاریم. از اول بهار تا دو ماه کارمان همین بود. بعد از اتمام دوره خواب، بسته به تعداد تل‌انبار، ۱۰روز کج چینی (جدا کردن پیله ابریشم از تل‌انبار) داشتیم.

همه خواهر و برادرها از صبح زود می‌رفتیم برای جمع کردن و پختن پیله‌ها. اگر دیر می‌جنبیدیم، کرم، پیله را سوراخ می‌کرد، باید سریع پیله را می‌انداختیم در آب جوش و نخ می‌گرفتیم. هرکدام خوب بود، می‌فروختیم و هر پیله‌ای  که ضعیف‌تر بود، با دوک دستی برای مصرف خودمان نخ می‌رشتیم. با این نخ لباس می‌بافتیم، چادرشب می‌بافتیم برای دوخت خیاطی استفاده می‌کردیم. خلاصه نوغانداری همه‌اش سود است، اما به شرطی که خریدار باشد. »

نقی کاظم نژاد، یکی از تولیدکنندگانی است که هرسال تل انبار  می‌گذار و می‌گوید: «من از بچگی در این باغ توت بزرگ شدم. آن زمان از جاده اصلی چمخاله تا روستای یعقوبیه، درخت دیگری جز توت نبود. دو ماه بهار اقتصاد این منطقه با نوغانداری می‌گذشت. نوغانداری دیگر صرفه اقتصادی ندارد. ابریشم هم مانند کنف از بین رفته، بچه که بودم، تولید کنف را توسط پدربزرگم دیده بودم.  گیاه کنف را لای گل و لای می گذاشتند و طی فرآیندی از آن نخ  می‌گرفتند.»

از میان باغ توت به سمت تل‌انبار می‌رویم و او شیوه نوغانداری را توضیح می‌دهد: «طول نوغانداری حدود ۳۵روز است. هفته اول اردیبهشت که تمام شد، تخم را به صورت جعبه‌ای از اداره نوغان می‌خریم، اتاق را تا ۲۵ درجه گرم می‌کنیم. در مدت دو تا سه روز لارو بیرون می‌آیند. سپس، برگ توت دادن را روزی سه بار شروع می‌کنیم. ۱۰ روز بعد کرم‌ها را می‌آوریم روی تل‌انبار؛ تل‌انبار باید از سطح زمین بلند و زیر آن خالی باشد تا هوا جریان پیدا کند. بعد از این، برگ توت خوردن بیشتر می‌شود. نوغان، سه تا چهار مرحله خواب دارد.

خواب اول بعد از سه روز، یعنی سه روز پیوسته برگ می‌خورد، سپس۲۴ ساعت هیچ برگی نمی‌خورد. ما می‌گوییم خوابیده است. بعد تغییرشکل می‌دهد که ما نوغاندارها می‌فهمیم. دوباره برگ دادن را شروع می‌کنیم. مرحله دوم هم سه روز است. خواب سوم ۴۸ ساعت است. یعنی سه روز می‌خورد ۴۸ساعت می‌خوابد. بعد از خواب سوم، روی تل‌انبار گیاهان کرف می‌ریزیم تا کرم موقع تنیدن، تار خود را به برگ‌های کرف مستحکم کند. بعد از تنیدن پیله هشت تا ۱۰ روز صبر می‌کنیم، سپس کج‌چینی شروع می‌شود و پیله‌ها را پخته و نخ می‌گیریم. قبلا تخم ژاپنی، کره‌ای، ایتالیایی و حتی برزیلی بین نوغانداران توزیع می‌شد. تلفاتش کم بود، بازدهی بالا. تخم خوب نباشد، هم ضایعات دارد و هم تلفات. کیفیت ابریشم تولید شده هم پایین می‌آید. »

بر اساس منابع مکتوب، پرورش کرم ابریشم و تولید پیله و نخ ابریشم در گیلان به حدود ۱۴ قرن پیش بازمی‌گردد و گیلان خاستگاه صنعت نوغانداری ایران بود. در دوره‌های مختلف تاریخی، تولید و تجارت ابریشم، زمینه‌ساز رقابت‌های مهم سیاسی و نظامی در خطه شمال کشور شده بود. در دوره صفوی گیلان قطب تولید و تجارت ابریشم می‌شود و بازرگانان اروپایی از مسیر دریای کاسپین، وارد ایران می‌شوند و ابریشم گیلان مهمترین کالای تجاری بازارهای ایران بوده و نقش پررنگی در اقتصاد دولت ایفا می‌کرد.

سود حاصل از تجارت ابریشم، مهمترین عامل توجه دربار صفویه به گیلان می‌شود. به نحوی که تا پیش از صفویه، گیلان توسط حاکمان محلی اداره می‌شد ولی شاه عباس صفوی، گیلان را ضمیمه دولت مرکزی کرد تا سود حاصل از تجارت ابریشم به دربار صفوی برود. با انقراض صفویه و آشوب‌های داخلی، تولید ابریشم نیز دچار افول می‌شود. در دوره قاجار، بیماری موسوم به «پبریم کرم ابریشم» از یک سو و سیاست‌های استعماری، باعث رکود نوغانداری در گیلان می‌شود.

از نیمه دوره قاجار و با سفر شاهان قاجار به اروپا، تلاش برای استفاده از الگوهای مدرن برای توسعه نوغانداری آغاز می‌شود و « به دستور میرزا تقی خان امیرنظام»، تعدادی از هنروران ابریشم کاشان برای آموزش علمی ابریشم بافی راهی استانبول می‌شوند. در گیلان نیز مدارس ابریشم زیر نظر استادان فرانسوی تاسیس و کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در رشت راه‌اندازی می‌شود. این تلاش‌ها سبب شد تا در اواخر قاجار تمایل به مدرن شدن در زمینه ابریشم نیز تاثیر گذار باشد، تا جاییکه آموزش نوغانداری جزء برنامه‌های آموزشی نخستین مؤسسه آموزش کشاورزی کشور (مدرسه فلاحت در کرج) قرار گرفت.»

مدرن کردن صنعت نوغانداری در دوره پهلوی شتاب بیشتری می‌گیرد و با دعوت کارشناسان ژاپنی از سوی دولت، اقدامات موثری در اصلاح باغ‌های توت و مزارع پرورش کرم ابریشم انجام می‌شود. این روند تا  دهه ۷۰ ادامه می‌یابد اما عوامل متعددی از جمله، عدم کنترل واردات نخ ابریشم، خصوصی‌سازی کارخانه‌های ابریشم کشی، عدم حمایت از بومی‌سازی فناوری تولید تخم نوغان هیبرید و... کمر صنعت هزار ساله نوغانداری گیلان را می‌شکند.

برای نسلی که دوران شکوفایی نوغانداری گیلان را ندیده است، تصویرسازی ذهنی باغ‌های توتی که در سفرنامه‌های دوره قاجار توصیف شده، شگفت‌آور است. به عنوان نمونه، «کلاویخو» فرستاده پادشاه اسپانیا (۱۴۱۲ م) درباره ابریشم گیلان می‌نویسد:« همه گونه ابریشم و پارچه ابریشمی آن به سلطانیه و از آنجا به دمشق و دیگر قسمت‌های سوریه و ترکیه صادر می‌شود.» و یا «جوزافا باربارو» (۱۴۱۳-۱۴۹۴ م) سفیر ونیز در سفرنامه‌اش می‌نویسد:« در طول کرانه دریای کاسپین شهرهای بسیاری را دیده‌ام که بهترین پارچه ابریشمی را می‌بافتند.» همچنین، «نیکلا شانسون» فرانسوی در دربار صفوی، به نقش ابریشم گیلان در اقتصاد ایران و دربار صفوی اشاره دارد و می‌نویسد: «گمرک گیلان برای شاه هشتاد هزار تومان که سه میلیون و شش صد هزار لیو می‌شود، عایدی فراهم می‌کند.»

از این دست گزارش‌ها کم نیستند و برای نسلی که صنعت پرسود نوغانداری را ندیده، تصور اندازه و حجم۴۲۳ هزار مَن کلاف ابریشم سفید سخت است. (هر من معادل ۳کیلوگرم است) سخت است تصور کنی، تولید ۱۰۰۰ بقچه ابریشم در ایران عصر صفوی یعنی چقدر!  ابریشمی که ۸۰ درصد آن توسط مردم گیلان تولید می‌شد (سید رحمان حسنی، ابریشم در عصر قاجار و تجارت آن از طریق دریای خزر)

 زمانی گیلان بخاطر تولید ابریشم، «دارالمنفعت» نامیده می‌شد و شهرستان‌های لاهیجان و لنگرود بیشترین سهم تولید را داشتند. شهرستان  لنگرود در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ خورشیدی بیشترین مشارکت در تولید پیله را داشت و پس از آن شهرهای لاهیجان، شلمان، آستانه اشرفیه، رشت، صومعه سرا، فومن، شفت، بندرانزلی و تالش در پرورش کرم ابریشم فعال بودند. (پیشین)

در حال حاضر نوغانداری افتان و خیزان به حیات خود ادامه می‌دهد و معدود نوغانداران، با تل‌انبارهای محدود به شیوه سنتی نوغانداری می‌کنند. افول نوغاندرای نیاز به آمار و ارقام ندارد و از ویرانه‌های کارخانه ابریشم‌کشی شادروان امین‌الضرب در شهر رشت، ساختمان متروکه اداره نوغان لنگرود و کارخانه ابریشم‌کشی تعطیل شده موسوم به «فلاطوری» لاهیجان - که توسط یک شرکت یونانی تاسیس شده بود و باغ توت «پرنیان »شهر صومعه‌سرا - که متروک شده است- وضعیت نوغانداری گیلان آشکار است.

ساختمان مخروبه کارخانه ابریشم‌کشی امین‌الضرب در شهر رشت

انتهای پیام